De monnik in ons..
Afgelopen woensdag had ik een bijzondere ervaring in de les. En dit bedenk ik toch niet van te voren bij opstaan. Ik bereid de lessen niet voor omdat ik het mooi vind om te vertrouwen op wat mag komen en juist meer te regeren op hoe een groep zich op dat moment voelt.
Was aan het lesgeven in Wolvega en iedereen zat in meditatie positie op het kussen. Er was zo’n rust en ineens zag ik allemaal monniken zitten en het raakte me diep. Ik tintelde van door me hele lichaam en ik kreeg de informatie dat in iedere van ons een monnik zit. We hebben alle wijsheid in ons, alleen zijn we de connectie verloren.
Hoe maak je contact met je eigen “monnik/wijsheid”?
Leer je eigen observeerder worden. Creëer ruimte tussen jouzelf en je gedachtes. Door afstand van je gedachtes te nemen, laat je ze er gewoon zijn en krijg je inzicht in je eigen denkpatronen die soms niet heel erg “aardig” zijn. Door deze ruimte aan jezelf te geven ga je leren dat je niet elke gedachte hoeft op te lossen omdat ze niet waar zijn. Ik kwam erbij mezelf achter dat 99,9{3613535c6411945c1b3b5ff60472cfb2944a7a4445262070bdc8c06d16909cdc} van mijn gedachtes simpelweg niet waar zijn. We verliezen de meeste energie met het oplossen van die gedachtes die er morgen weer zijn.
Laat ze er maar zijn, ze zullen toch altijd blijven
Door er niks meer te doen maar te observeren , leer jezelf niet te veroordelen, kun je gaan mediteren met je gedachtes en brengen ze in je het moment van het “NU”. Hoe gaaf is dat? Je leert hierdoor je je eigen ruimte kennen. Hierin ligt alles…
Je ruimte zit vol met antwoorden ….
Als je het maar naar je toe laat komen. En daar loopt het vast. We WILLEN antwoorden en dan gaan we het buiten ons zoeken. Dat “WILLEN” brengt juist het lijden. Vertrouwen we onszelf, onze wijsheid NIET en gaan we het buiten ons zoeken. Een goede begeleider leid je naar jezelf, naar je eigen ruimte en leert je vertrouwen te hebben in jezelf. Alles zit in jouzelf als je het maar naar je toe laat komen in plaats van dat jij het WIL hebben.